Jezelf Zijn

Jezelf zijn.

Het zijn grootse woorden, met een nog grotere betekenis, die snel en vaak gezegd worden. Maar jezelf zijn, hoe doe je dat? Wat is jezelf? Wie is jouw Zelf? En hoe ben je dat dan? Wat is zijn eigenlijk? En gaat het me om mijn Zelf of om Zijn? En wie ben ik dan onder al mijn lagen van persoonlijkheid, patronen en mechanismen? Het zijn vragen die bij mij opkomen, waar ik het antwoord niet in woorden op heb. Althans, ik heb geen sluitend antwoord daarop. Ik heb inmiddels wel geleerd hoe ik een antwoord kan vinden en ervaren binnen in mijzelf. En misschien ligt daar wel de sleutel naar waarachtig Zijn: het zelf ervaren van de vraag én het antwoord.

Je kent misschien wel de zin: “we zijn een ziel die een fysieke ervaring heeft hier op Aarde”. Hoe zeer ik ooit ook geloofde dat er na de fysieke dood niets zou zijn of te ervaren valt, kan ik er vanuit mijn persoonlijke ervaring nu niet omheen dat ik méér ben dan alleen mijn stoffelijke lichaam. Deze ontdekking zette mij op een zoektocht naar Verlichting, alsof de absolute waarheid ergens boven of buiten mijn fysieke ervaring gevonden kon worden - en ook uitsluitend daar. En dat wierp allerlei barrières op: want hoe kon ik ooit mijn lichaam voorbij, om de Waarheid te vinden, terwijl ik nu leef als mens? Het is als een hond die zijn eigen staart wil vangen, omdat hij er door achterna gezeten wordt. Komisch en onmogelijk.

Dat bracht me op mijn knieën, letterlijk: ik kon niet anders dan me uiteindelijk overgeven aan de werkelijkheid van mijn mens zijn. En ik ervaarde dat ik juíst met mijn menselijkheid of misschien wel via mijn menselijkheid, waarachtig contact kan maken met het onaantastbare. Opeens was de zin “een ziel die een fysieke ervaring heeft” niet langer een paradox in terminis voor mij of iets poëtisch en abstracts, maar kon ik vanuit geleefde ervaring zeggen dat dat klopte voor mij. Ook al heb ik nog steeds niet een pakkend zinnetje klaarliggen, als ik de vraag krijg “wie ik ben” en kan ik in mijn mens zijn nog worstelen met “mezelf zijn”.

Al schrijvende zie ik bijna weer dat hondje-met-staart beeld voor me, want het gaat in deze zoektocht niet om het woordelijke antwoord dat 100% sluitend is. Of om het bereiken van een staat waarin ik altijd “mezelf ben” en immer gelukkig door mijn dagen ga. Dit schrijven is ook slechts een poging om te delen met jou, hoe ik dit pad loop van Mezelf Zijn. In de hoop dat er gevoelsmatig iets aangaat bij jou, meer dan dat je me hoofdelijk snapt.

Het gaat in deze zoektocht om het openen van onszelf, zodat we kunnen ervaren en vinden wat wij dan ook maar te ervaren en te vinden hebben. Zodat we ons eigen antwoord kunnen ervaren in onszelf, en wie weet zelfs wel kunnen verwoorden en leven. Zodat we wéten wat ons zelf zijn is.

Op mijn pad van mijzelf zijn, heeft een aantal dingen me enorm geholpen om door de denk-constructen heen te komen en de aangeleerde angsten losser te weken, zodat ik meer in het domein van Zijn uithang dan in het domein van Doen of Denken. Het zijn de meest natuurlijke, soms onbewuste fysieke processen die me in staat stelden om op een diepere laag van Zijn terecht te komen, waar tegelijkertijd mijn bewustzijn groter voelde.

Bewust ademen, soms langere inademingen, dan weer langere uitademingen, soms snel, soms kalm. Stem geven en naar buiten laten stromen hoe het voelt en roert in mij, zonder voorwaarden. En begrijpen en herkennen hoe mijn overlevingssysteem werkt en hoe mijn gedachten, emoties, fysieke sensaties en gedragingen er vervolgens uitzien. Die hele fysieke, menselijke uitingen blijken keer op keer de meest directe ingang tot mij Zelf. Dat deel van mij, wat Waar voelt, wat intens kwetsbaar en intens krachtig voelt, dat deel van mij dat onveranderlijk Is en waar ik mij thuis voel. Dat deel van mij wat in verbinding staat met het Aardse én ook met het Hemelse. Misschien wel dat deel van mij waarin mijn Ziel en Lichaam niet twee, maar één zijn.

En dus oefen ik, mezelf te zijn, elke keer dat ik kan. Als ik zing, als ik werk, als ik adem. En is alles daarmee een mogelijkheid tot oefenen, want adem en stem en je lijf heb je altijd bij je.

En nu nodig ik jou uit. Mee te oefenen, jezelf te zijn, te openen, te onderzoeken, te ervaren, te vinden. En begeleid ik je met mijn ervaring, mijn weten, mijn expertise verkregen door mijn eigen beoefening ervan. Met open armen, want ik weet hoe nauw dit onderzoek let, hoeveel zachtheid en stevige bedding dit behoeft.

En waarom zou je op mijn uitnodiging ingaan? Omdat je weet dat op dit pad ook jouw essentie te vinden is. Omdat je weet dat het vinden van jouw essentie, betekent dat je vol leeft. Zowel vanuit je ziel, je gevoel, je hart, als vanuit je mens zijn, je denken, je lijf. Omdat je weet dat jouw antwoord te vinden is in jou, en je dat niet alléén maar samen wilt doen.

Je bent welkom. Vanaf februari 2023 gaan we met een vast groepje op pad, ruim drie maanden lang. Aan de hand van Stem(bevrijding), Adem(werk) en Lijf (en dan heel specifiek de werking van ons Autonoom Zenuwstelsel door de lens van de Poly Vagaal Theorie) werk je zowel in groepsverband als één-op-één met mij. Verwacht een intens traject, waarin ik maar ook jíj́ jezelf aan de hand neemt. Dieper op onderzoek naar jouZelf en in vertrouwen dat alles wat je onderweg vindt de juiste opbrengst is voor de schat waar je naar zoekt: jezelf zijn.

Ik kijk naar je uit!

Lees er hier meer over. Je kunt je aanmelden door me te mailen: info @ zangschoolcanto nl