Het Vrije Stem Lokaal

Het afgelopen seizoen heeft maandelijks iets magisch, moois en moeilijk te omschrijven iets plaatsgevonden binnen Canto!, namelijk het Vrije Stem Lokaal. Zes keer 1,5 uur samenkomen in een vast groepje, leverde een prachtig vocaal experiment op. Nu kan ik er wel wat over schrijven, zoals ik al eerder deed op Instagram, maar veel leuker is het om de woorden van een van de deelnemers te lezen.

Daarom dit keer een blog, maar dan van de hand van Sandra de Weijze. En wil je na het lezen ervan ook meedoen? Stuur een mailtje, want er gaat volgend seizoen wel weer wat leuks plaatsvinden...!

"Vrije Stem Lokaal, mailde Charo mij, misschien is dit iets voor jou!

Vrije Stem Lokaal: vrij zingen. Vrij van vorm, vrij van verwachting, vrij om te zingen waar de

stroom je heen leidt. Een stembevrijdende manier van zingen, een ontmoeting met je eigen

stem.

Als eeuwig nieuwsgierig mens en altijd geraakt door dat wat ik niet ken, niet begrijp en juist

daarom wil leren kennen, ging ik direct aan. Ja dat wil ik wel.

Na de reeks van 6 keer, 'wil je er ook iets over delen', vroeg Charo.

Ja hoor, ook dat wil ik, in een spontane uiting van enthousiasme en dankbaarheid.

Maar wat is dat nu eigenlijk, een Vrij Stem Lokaal. En wat betekent dat, je eigen stem

ontmoeten?

Alles wat vrij van vorm en vrij van verwachting is, krijgt al snel het etiket ‘vaag’ opgedrukt.

Want, het is niet in een hokje te vangen. Het is als zand dat door de vingers glijdt, het is het

gat in de donut, het is een uiting van geluid, dat samenvalt met het geluid van anderen. Het

is puur zintuiglijk.

Luisteren naar dat wat binnenin hoorbaar is, ook al is dat geluid zo hard als stilte.

Luisteren naar wat rondom hoorbaar is, ook al drukt de aarzeling elk geluid in een moment

van wachten. Wachten totdat dat wat gehoord wil worden, opgepakt mag, kan en wil

worden door de stroom van klanken en geluiden.

In het Vrije Stem Lokaal komen een aantal stemmen, pianoklanken en inspirerende woorden

samen en drukken zich uit in een of meerdere korte of wat langere symfonieën.

Als beeldend kunstenaar droom ik al gauw weg in kleuren en landschappen. De uitnodiging

voorafgaand aan het samen zingen helpt mij abstracte kleuren en landschappen te

verbinden aan het gevoel, aan dat wat zich aandient in mij, buiten mij en in ons samenzijn en

zingen.

De ontmoeting van de stem als klankkast. Lange tonen, korte ritmische klanken, loskomende

stemmen.

Er is een binnen en een buiten. De wereld bestaat uit dualiteiten. Dualiteiten die kunnen

botsen, schuren, stilvallen, samenvloeien. Als een oneindige beweging en een oneindig

boeiende beweging. Het ontspant, het vermoeit, het valt samen met dit moment.

Het brengt iets dat zich laat uitdrukken in een cliché als ‘er mogen zijn’ , maar wat nog

eindeloos veel voller en royaler voelt als het cliché van drie woorden.

Het is een puur unieke en eigen ervaring, die je in samenzijn met anderen ervaart. Voor

ieder kan die anders zijn. En tegelijkertijd kan het zich alleen in het samenzijn uitdrukken; elke keer

een nieuwe, eigen, unieke ervaring.

Als het zand dat door de handen glijdt.

Het is er, en het is er altijd.

De stem, de klank, de adem, het lichaam, de uiting, de ontmoeting, de eigenheid.

En in dat muzikale landschap, dat boeket, die handvol klanken en tonen en ritmes verhult én toont

zich, hoe dan ook, de eigenheid. Hoorbaar in het moment. Zichtbaar, en toch ook verhullend.

De in muziek geuite eigenheid, opgebouwd uit mentale, emotionele, fysieke en zielselementen.

Wat mag er zijn?

Hoe voelt de adem?

Zit ik lekker in mijn vel?

Hoe klinkt het daar onder mijn huid?

En hoe klinkt het vandaag? Nu, in dit enige moment?

Vragen die klanken kunnen laten ontstaan, en vragen die zich oplossen in de symfonie van het samenzijn en samen zingen.

Wanneer krijgt een klank betekenis? In welke taal drukken de klanken zich uit?

Waar ontmoet de klank het woord? En kan een klank vrij van betekenis zijn?

Een maandelijks verblijf van anderhalf uur in het paradijs.

Het paradijs, waar nieuwsgierigheid en het onbekende elkaar in alle openheid van taal en klanken opzoeken, aftasten, soms op veilige afstand blijven en ook ontmoeten.

Er mogen zijn.

Hoe dan ook.

Er zijn."