Consistentie en verwachtingen

“Mijn doel is niet om consistent te zijn met mijn eerdere uitspraken over een bepaalde vraag, maar om consistent te zijn met de waarheid zoals die zich op een bepaald moment aan mij kan voordoen. Het resultaat is dat ik van waarheid tot waarheid ben gegroeid. “ Mahatma Ghandi

Deze uitspraak, blijft maar door m’n hoofd heen dwalen, de afgelopen weken.

Wat kan het ongemakkelijk of hooguit pijnlijk zijn, als iemand opeens iets anders zegt of doet, dan wat we gewend waren bij die persoon. En wat we daardoor misschien ongemerkt zijn gaan verwachten van die persoon. Wat kan het onprettig zijn, om opeens niet meer dát te ervaren wat we eerder wél hebben ervaren in onszelf, en wat zo lekker voelde, door iets wat de ander toen zei of deed. En nu doet die ander opeens… iets anders. En ‘hey, dat voelt niet fijn, dus ik ga verhaal halen’ kan dan zomaar ineens je reactie zijn.

Zoiets ervoer ik laatst na een lesmoment dat ik had gegeven, toen een cursist diens onvrede uitte over mijn les. Ik hoorde het aan en nam het met me mee. Het ging op een dieper niveau misschien wel over zoiets als dit: een ongemak in de cursist en de behoefte daardoor aan consistentie van mij en mijn les.

Zelf ken ik mijn behoefte aan consistentie in de woorden en daden van de ander, ook maar al te goed. Het kan een gevoel van onveiligheid aanraken in mij, als de ander niet consistent is. Maar is dat wel echt zo? Of is dat een verhaal wat ik ervan maak en is de ander niet echt inconsistent?

Want, ik ken het ook maar al te goed dat ik de moed wil leven, om consistent te zijn aan het NU. Om de moed op te brengen alle gebaande paden voor me te zien en die toch níet te nemen, als dat niet klopt met wat voor mij als Waar voelt op dat moment. Als ik de moed kan verzamelen om niet zelf te bepalen hoe en waar ik voortga, maar als ik Zelf ( een hoger Zelf / Goddelijke / Aanwezigheid/ of hoe je het ook wilt noemen ) kan toelaten om door mij heen te bewegen.

Voor mij, vergt dat soms stil vallen en luisteren, soms wachten en voelen, dan weer eren en eerlijk zijn, of uitspreken en bewegen, oefenen, vallen en vinden.

De woorden van Ghandi voelen troostrijk en bemoedigend; hoe pijnlijk en ongemakkelijk ook, aan welke “kant” je ook staat als het gaat om verwachtingen en inconsistenties, uiteindelijk zullen we alleen maar leven en groeien als we durven te kijken naar onze waarheid en wat er écht in ons is onder alle lagen van ongemak, en zo dus consistent zijn aan de waarheid zoals die zich aan ons voordoet in elk nieuw NU.