Bevrijding

Voor veel mensen is zingen iets engs en moeilijks. Ik hoor zo vaak zinnen als: “O, dat kan ik niet hoor” of: “Nou, mijn man en kinderen worden altijd heel boos als ik dat doe”, als ik vertel dat ik zangdocent ben en dat ik geloof dat iedereen zou mogen zingen. Het liefst dekken we onszelf in, door vooraf te verkondigen dat we zo vals als een kraai zingen of dat we zo’n last hebben van ons keel door die vervelende verkoudheid. Zodat niemand ons zou kunnen uitlachen of wegjoelen als we dan toch een gokje wagen en meezingen met de radio. Maar waarom? Waarom voelen we ons toch zo kwetsbaar als we gewoon lekker onze impulsen volgen en uit volle borst meegalmen met dat lekkere nummer op de radio? Waarom zouden we niet lekker hardop zingend op de fiets door het leven gaan en genieten van het gevoel dat vrijuit zingen ons geeft?

Want iedereen kent het wel, zo’n moment waarop je alleen denkt te zijn en dat dan opeens onze innerlijke Aretha Franklin of Bruno Mars zijn weg naar buiten vindt. Of als je een borreltje te veel op hebt en meelallen in de kroeg met een lekker dramatisch Hazes nummertje zo lekker voelt. Het gevoel van ‘F*ck it!’. Een gevoel waarbij je je niets van anderen aantrekt en gewoon alles van binnen naar buiten laat gaan. Zonder rem. Zonder gedachtes. Een vrij gevoel.

Deze vrijheid om te doen en laten wat je voelt - of dat nou is door middel van zingen, dansen, lachen, wat dan ook - klinkt heel utopisch. En dat is het misschien ook wel. Maar alleen voor degenen die geloven dat zij het niet kunnen.

In al mijn lessen streef ik naar dit gevoel: het plezier dat je ervaart als je je vrij voelt om te doen en laten wat je wilt. Om te klinken hoe jij klinkt, om te zingen wat jij wilt. Soms is de weg ernaar toe wel eens hobbelig. Zoals een zin uit het prachtige lied “Shake it out” van Florence and The Machine: it’s always darkest before the dawn. Om uit te komen bij een licht en vrij gevoel moet je soms door het donker heen.

Een zangleerling van mij, die individueel les heeft, liep laatst stralend, met wapperende oren en nog nagloeiende rode wangen naar buiten, na een les waarin ze voor het eerst zoveel volume hoorde komen uit haar stem. Ze wist niet dat ze zo’n stem had en zo’n groot en stevig geluid kon maken! Helaas vloog de tijd om en moesten we na een uur vocale ontdekkingen maken alweer stoppen. Het gelukzalige gevoel was duidelijk van haar gezicht af te lezen en ik bleef achter met hetzelfde gevoel. Wow, wat ben ik toch blij met mijn vak!

De grootste les die ik leerde, was vol te houden en door te gaan, juist als ik dacht dat ik niet meer kon. Niet opgeven als het even donker wordt, it’s always darkest before the dawn.

Als je graag wilt zingen, wat het ook is wat je het liefste zingt, dan is niets lekkerder dan zonder remmen en met alle gemak je lied te zingen van begin tot eind. Dit is vrijheid voor zangers. En dit heb ik mij als zangdocent ook tot doel gesteld.

Wat zou het gezellig en leuk zijn op straat, als iedereen uit volle borst op de fiets naar het werk gaat; wat zou het fijn zijn om helemaal uit je dak te gaan op het podium tijdens een optreden; wat zou het bevrijdend zijn om de sterren van de hemel te zingen voor je dierbaren! Om nog niet eens te spreken van de bevrijding van jezelf laten horen en zien aan de wereld in je alledaags leven…

Vind je stem en laat je horen!

Liefs

Charo

Zangschool Canto!

Als je benieuwd bent naar je eigen vocale mogelijkheden en ook graag vrijheid wilt ervaren in het zingen, help ik je graag en met alle liefde. Klik hier!